Dit stukje natuur bij Bergharen is eigenlijk altijd mooi om doorheen te wandelen. Elk seizoen heeft zo zijn charmes. In de winter kleuren de grassen en planten wit door de rijp en met een beetje mist krijgt het landschap dan een heerlijk mysterieuze sfeer. Ook zijn bijvoorbeeld reeën een stuk sneller te zien, dan nu. Want dat er reeën zitten is zeker. Zie ze alleen maar te vinden.
In de lente is het er totaal anders. Het groen en de insecten keren weer terug. Je ziet al verschillende soorten rupsen rond kruipen en baby spinnetjes beginnen hun eerste webje tussen de nog lage planten. De kikkers gaan ook weer aan de slag en tegen de zomer springen de eerste kleine kikkertjes over de paden. In de velden zijn in deze tijd bloemetjes zoals de pinksterbloem veel te zien. En het oranjetipje is dan ook geen vreemde in deze groene velden.
Wanneer de zomer van start gaat, worden de velden kleurrijker. Dit komt door de hogere grassen die met hun zaad hoog boven het groene gras uit reiken. En natuurlijk door bloemen zoals de boterbloem, gele lis en op sommige plekken de klaproos en korenbloem. Er is in deze tijd ook een explosie aan insecten. Er zijn vele leuke insecten, zoals de waterjuffers die vaak tussen het riet verscholen zitten, de graag in de boom zittende libellen en de hommels die je op allerlei bloemen kan vinden. Maar er zijn ook wat minder leuke, waar ik je toch even voor moet waarschuwen. Zo zijn er ontzettend veel steekmuggen, vooral in de waterrijke bosdelen. Je kan hier echt niet in de ochtend of avond met een korte broek, korte mouwen of dunne kleding gaan lopen, want je wordt volledig lek gestoken. En ja, ondertussen ben ik daar een ervaringsdeskundige in, want na twee keer 200 meter te hebben gewandeld heb ik alleen al op m’n armen zes kriebelende muggenbulten zitten. Nog een ander insect waar je beter uit de buurt kan blijven is de eikenprocessierups. Je kent hem ondertussen waarschijnlijk al, maar ik benoem het toch even. Het zijn overigens prachtige rupsen met fantastisch lange haren. Maar ja, dit mooie dier kan je beter niet van dichtbij gaan bekijken. Er is overigens in dit seizoen nog een explosie, namelijk een explosie aan planten. Deze groeien erg hard nu, waardoor je verschillende slootjes bijna niet meer ziet. Laatst liep ik in dit gebied langs zo’n overwoekerd slootje toen ik een vreemd geluid hoorde. In eerste instantie dacht ik aan een luidruchtig zwemmende rat, want die zitten hier, maar na wat zoeken kwam ik oog in oog te staan met een zeer geschrokken moedereend en jongen. Want niet alleen had ik hen niet gezien, maar zij mij ook niet. Ze schoten dan ook verontwaardigd kwakend snel door de dichte sloot naar een veiligere plek. Je kan dus soms behoorlijk schrikken van wat er in deze begroeide sloten verstopt zit.
Even terug naar de insecten. Misschien houd je niet zo van al die insecten. Dat kan, maar dat is zeker geen reden om hier dan maar niet naar toe te gaan. Dit gebied kan je in de zomer inderdaad beter vermijden, maar de herfst is ook een prachtige tijd om hier heen te gaan. De blaadjes verkleuren mooi en paddenstoelen komen in groten getale uit de grond. Elk jaar staan er zelfs een paar tussen die groter dan je hand worden! Ook zijn er soorten die paars of blauw kleuren, wat er erg bijzonder uit ziet.
Goed om te weten:
- Dit gebied is verboden voor honden.
- In de winter kan het op verschillende plekken in dit gebied erg drassig zijn.
- Parkeren kan langs de weg. Zie de P in de kaart.
- Op deze website kan je een leuke wandelroute, die onder andere door dit gebied komt, vinden: https://www.de-slakkengang.nl/wandelroutes-nijmegen/wandelroute-bergharen
Afgelopen lente leek het net herfst. Vele bomen kregen eerst oranje, bruine of gele blaadjes voor de fris groene kwamen.
Een rups die zich heeft ingesponnen. De spin die ook op de halm zit heeft er niks mee te maken gehad.
Dit pad is in de afgelopen tijd wat verstevigd. Hiervoor was het elke winter een modderpoel. Aan de rechterkant ligt nog een sloot, die je ondertussen bijna niet meer kan zien door de beplanting.
Reactie plaatsen
Reacties