Bosuil

15-10-2020

Op een late ochtend in oktober liep ik samen met mijn moeder door het bos bij Rhenen. De herfst was net begonnen en de eerste blaadjes kleurden prachtige rood, bruin of geel. Hard op dacht ik na over een foto van een bosuil in een boom, die ik een paar dagen eerder op Facebook had gezien. Al vaker had ik er naar verlangd dit dier ook eens vast te leggen, maar ik kon er nooit een vinden. Zoals gewoonlijk scande ik een aantal bomen op de gaten waar ze vaak in zitten. Helaas was er niks te zien. Op een viersprong aangekomen overlegde we over welke kant we op zouden gaan. We waren al een paar stappen rechtdoor gelopen, toen een vreemd geluid onze aandacht trok. Het klonk een beetje als een kikker en een vogel door elkaar gemixt. De nieuwsgierigheid won het dan ook snel en we sloegen dan toch het kronkelende, rechter pad in. Nog geen paar meter verderop vergat ik het geluid volledig door wat ik zag. Een schattige bol veren zat met dichtgeknepen oogjes in een holte in de boom. Een echte bosuil! Ik vond het zo bijzonder hoe ik hem opeens tegenkwam, nadat ik een paar minuten daarvoor nog had gepraat over hoe graag ik zo eentje ooit wilde zien. Zelf vind ik dit dan ook echt het werk van God en voel me dan ook erg gezegend met deze geweldige ontmoeting! Het geluid van de vogel die we volgende, heb ik trouwens daarna nooit meer gehoord ;-)