Tussen de weilanden van Bergharen ligt dit kleine natuurgebied. Het bestaat uit een prachtig aangelegd bosje, slootjes en een pad langs de weilanden. Vooral in en rond het bosje heb ik veel tijd doorgebracht, aangezien het heel interessant is aangelegd. Er staan tientallen verschillende boomsoorten die vaak in rijen bij elkaar staan. Hierdoor zie je, als je even door je knieën gaat, allemaal gangetjes die soms wel tot aan de andere kant van het bos leiden. Dit geeft je het idee dat je elk moment wel een dier kan zien.
Want die dieren, die zijn er! Je kan hier maar liefst drie grote zoogdieren vinden! En dat terwijl het niet eens een groot bos is. Deze drie zijn de vos, de das en de ree. De vos loopt regelmatig door het gebied, de das op dit moment iets minder vaak, maar dat kan ook door de temperatuur komen en de reeën zijn hier vrijwel dagelijks. Hen heb ik meerdere keren kunnen filmen, terwijl mijn wildcamera maar enkele dagen aanwezig is geweest in de Aaldert. Tijdens het terug kijken van de beelden viel het me op dat twee reeën elkaar aan het aflikken waren. Na wat zoeken kwam ik er achter dat ze dit doen om van parasieten af te komen. Maar niet alleen dat, het helpt ze ook om een band te houden met elkaar. Bijzonder hè!
Even terug naar die bomen, want zoals ik al zei staan er veel verschillende soorten in dit gebied. Ze hebben dit gedaan, zodat er een zo groot mogelijke diversiteit zou ontstaan. En dat is goed gelukt. Er groeit bijvoorbeeld sprokehout. Dit is een hoge struik die je in de winter kan herkennen aan zijn grijze gloed in de toppen. Deze struiksoort is zeer belangrijk voor de citroenvlinder, aangezien de rupsen van deze vlinder alleen het blad van sporkehout of wegedoorn eten. In de warme dagen van het jaar zal je de citroenvlinder hier dan ook zeker vinden.
Een andere boom die hier te vinden is, is de zwarte els. Deze is te herkennen aan zijn elzenproppen die maar liefst 1,5 jaar in de boom blijven hangen voordat ze afvallen. De sijs is dol op de zaadjes die in elzenproppen zitten, waardoor je deze vogels in de winter onderste boven hangend aan elzenpropjes kan tegen komen.
De laatste boom/struiksoort waar ik iets over wil vertellen is de hondsroos. Misschien ken je zijn grote bloemen al, want die zijn prachtig licht roze tot wit gekleurd met in het midden gele helmdraden met stuifmeel erop. Maar misschien is het je nog nooit opgevallen dat er ook andere kleurrijke dingen op deze struik te vinden zijn. De bedeguaargal bijvoorbeeld. Deze gal wordt veroorzaakt door de rozenmosgalwesp. Zij legt eitjes in de tak en scheidt gelijk ook een stof uit die de plant aanzet tot het maken van meer weefsel. Hierdoor ontstaat een gal. In de gal zijn verschillende kamers met in elk één larve. De larven hebben door het weefsel een geweldige schuilplaats en eten. De bedeguaargal zelf heeft wat weg van een grote bal mos en kleurt eerst groen, daarna roze/rood en uiteindelijk bruin. Vooral in de tijd dat hij roze/rood kleurt is hij erg bijzonder om te zien.
Voor de rest heb je allerlei soorten insecten en andere dieren die in dit gebied leven. In de vroege zomer wemelt het van de bijen en vlinders die afkomen op de bloesems en andere bloemen. Een paar weken terug zag ik nog een groepje vissen door de sloot zwemmen en er zonnen tot laat in het najaar vele libellen op de stam van de zwarte elzen. Ook van de planten bloeit en groeit er van alles. Zo kan je de drijfplant grote kroosvaren hier vinden. Hij valt gelijk op als je hem ziet, want hij kleurt fietspadrood. Tegen de winter kan dit drijfplantje zo hard vermeerderd zijn, dat het water van de sloot niet meer te zien is. Dit heeft grote gevolgen voor de andere waterplanten, want die krijgen hierdoor niet genoeg zuurstof meer. Ook voor dieren is het een lastig dingetje, want voordat je het weet lig je in het water. Kijk maar eens goed als je binnenkort hier komt. Misschien zie je wel een spoor dat uiteindelijk bij een ongelukkige slak uitkomt.
Om even wat vrolijker af te sluiten heb ik nog een plant die ik wil benoemen. De echte koekoeksbloem. Eigenlijk bloeien ze t/m augustus, maar twee weken terug vond ik er nog een in dit gebied. Zelf vind ik het een prachtige bloem, met zijn sierlijke dunne blaadjes. Het is haast een klein kunstwerk! Ondertussen is hij al uitgebloeid, maar volgend jaar zijn ze hier vast weer te vinden.
Goed om te weten:
- Honden moeten aan de lijn blijven voor de rust van de reeën.
- Waterdichte schoenen zijn in de herfst en winter zeker aan te raden.
- Een mooie wandelroute die door dit gebied komt kan je hier vinden: https://assets.glk.nl/docs/ee8918bc-c8aa-483d-b678-a438ca2d41d8.pdf?_ga=2.194411055.343664514.1636119797-1877025055.1595416970
- Parkeren kan op een lange inham langs de kant van de weg. Zie de kaart voor meer informatie.
- Het gebied heeft geen officiële naam, dus heb ik het vernoemd naar de straat die er aan grenst.
Een stukje landschap van de Aaldert.
De besjes van een wilde kardinaalsmuts.
Paarse dovenetel
De besjes van de Gelderse roos.
Een groep grove dennen.
Elzenproppen
Gekleurde blaadjes in de herfst.
Tussen de blaadjes door zie je de stammen van een andere bomengroep; de berk.
De grote kroosvaren. Eigenlijk zijn het hele kleine blaadjes die samen een groot geheel vormen.
Een bedeguaargal. Hier al bruin.
Verschillende boomsoorten. Middenin zie je het sporkehout wat duidelijk een soort grijze gloed af geeft.
De sloot waar ik een groepje jonge vissen heb gespot.
Bessen van de hondsroos.
Zelfs zo laat in het jaar kan je nog een enkele bij tegen komen.
Een bes van sporkehout.
Geknotte wilgen langs het drassige pad. Waterdichte schoenen zijn een must als je geen ijskoude voeten wil hebben.
In de lente heb je hier veel bomen met bloesem.
De kaart van het gebied.
Reactie plaatsen
Reacties