In februari 1784 begon een ramp zich te ontvouwen. Heel de maanden december en januari had het zeer hard gevroren en de rivier de Waal was één grote ijsmassa geworden. Maar halverwege februari steeg plotseling de temperatuur in Noord-Europa. Smeltwater uit Duitsland en stevige regenbuien bereikten hierdoor al snel ons land en het water van de rivier steeg in een hoog tempo. In Nijmegen begon het ijs te breken, maar hier langs het dorp Druten zat alles nog muurvast. Het smeltwater en de brokken ijs hoopten zich op en zorgden voor een angstaanjagende situatie. De bewoners wisten dat de dijk de ijsschotsen en het water niet lang meer zou kunnen tegenhouden. Met man en macht probeerden ze nog de dijk te verhogen, in de hoop hun land te redden. Maar het hielp niet. Een korte tijd later brak de dijk door en ontstonden er kolken, waarvan enkele nu nog te zien zijn in het Drutense Laakbos.
Door de eeuwen heen is het Laakbos door mens en natuur gecreëerd tot het prachtige natuurgebied wat het nu is. Niet alleen kan je hier kolken vinden, maar ook tichelgaten. Deze zijn weer ontstaan rond 1800. In die tijd draaide de steenfabriek, die nog steeds achter de dijk ligt, op volle toeren. Ze haalden de kleigrond weg en plantten daarvoor in de plaats elzen en populieren. Deze werden eens in de zoveel jaar weer gekapt en gebruikt als brandhout in de steenfabriek. Hierdoor kan je nu nog steeds ondiepe gaten (tichelgaten) met vooral elzen en populieren in dit gebied vinden.
Doordat deze plassen en putten door kwelwater verbonden zijn met de Waal, stijgt en daalt het water mee met de rivier. Hierdoor kan het voorkomen dat tijdens een hoogwatergolf de paden in dit gebied gedeeltelijk overstroomd zijn. Gelukkig komt het nooit zo ver dat de boel echt onderwater komt te staan, want dan zou de hele wijk ook natte voeten hebben. Maar door dit stijgen en dalen ontstaat er regelmatig iets aparts. In het begin van de lente begint het water namelijk vaak te dalen, maar ondertussen warmt het water ook op. Door die warmte en verschillende andere factoren ontstaat draadalg, dat aan de wortels en takken van de nog onderwater staande bomen blijft hangen. Langzaamaan blijft er nog maar een beetje water staan of verdwijnt het zelfs volledig, waardoor de draadalg op het droge hangt. Door de zon sterft de alg en verandert van groen in wit. Dit kan in sommige jaren voor een bizar landschap, met tot een bepaalde hoogte, overal hangende witte vliezen leiden. Dit jaar is het een stukje minder dan vorig jaar, maar het is nog steeds goed te zien.
In sommige plasjes staat wel heel het jaar door een laagje water. Dit is dan ook een mooie plek voor allerlei waterdieren. Zo zijn er vele kikkers en padden te vinden. Maar ook vogels zoals de eend en meerkoet hebben hier hun plek gevonden. Hun jongen groeien hier redelijk veilig op, aangezien het voor roofdieren lastig is door al die struiken en drassig plekken te komen. Ook leven er geen grote vissen in deze plasjes, waardoor daar geen kleintjes aan verloren gaan.
Een ander dier dat hier veel te vinden is, is de rosse woelmuis. Dit schattige diertje kan je vinden in de buurt van takkenhopen, struiken en zelfs tot op een hoogte van 5 meter in bomen! Hoor je dus iets bewegen langs het pad, dan kan het goed zijn dat er ergens in je buurt deze muis rond loopt. En waar je veel muizen hebt, daar heb je vaak uilen. Dat geldt voor dit gebied ook zo. ‘s Winters kan je groepjes ransuilen in de bomen zien zitten. Ze overwinteren namelijk met een aantal in één vaste boom. Deze boom noemen we hun roestplek. Maar denk niet dat je ze makkelijk kan vinden als ze met zo vele zijn, want dat is helaas niet zo. Ze hebben een geweldige schutkleur en zitten vaak dicht tegen de stam aan zodat ze helemaal opgaan in de boom. Toch is het zeker leuk om er eens naar te zoeken, want misschien heb je wel het geluk er een of meer te zien!
Goed om te weten:
- Honden aan de lijn
- Bij de kinderboerderij aan de Pa Hoeklaan kan je dichtbij een van de ingangen parkeren. Zie ook de P op de kaart.
- Vroeger was het Laakbos van Stichting Waarborg (nu ‘s Heeren Loo), maar op voorwaarden dat er een rolstoelvriendelijk pad kwam is het gebied aan Geldersch Landschap en Kasteelen overgedragen. Zij zijn hun belofte na gekomen, waardoor je nu makkelijk met een rolstoel kan genieten van dit prachtige bosje.
- Als het hard waait kan je dit gebied beter mijden. De bomen zijn niet altijd even stevig.
- Op internet vond ik deze leuke themawandeling die onder andere door het Laakbos komt: https://landvanmaasenwaal.nl/wp-content/uploads/2021/01/Steenroute-Druten.pdf
Veel plezier!
Een van de plasjes in het Laakbos.
Jonge eendjes met hun moeder.
De gevlekte dovenetel.
Een broedende meerkoet omgeven door nat draadalg.
Een stukje wandelpad.
Tijdens je wandeling kan je zomaar deze rosse woelmuis tegenkomen.
Gevlekte dovenetel en raapzaad kan je veel vinden in dit bosje.
De buizerd komt hier ook regelmatig voor. Deze heb ik tussen de sneeuwbuien door gefotografeerd in dit natuurgebied.
Ook konijntjes rennen hier vaak rond.
Hoor je een gakkend geluid uit een boom komen? Dan kan je de takken afspeuren naar deze gekke Nijlganzen. Zij zitten namelijk in tegenstelling tot andere ganzen graag hoog in de bomen.
Opgedroogd draadalg tussen de frisgroene planten.
Grote stukken opgedroogd draadalg. Het zorgt voor een vreemd landschap, vind je ook niet?
In het Laakbos staan behoorlijk hoge bomen, wat er erg mooi uitziet.
Op deze foto kan je goed het verschil zien tussen de gekweekte gevlekte dovenetel die oorspronkelijk uit de tuin komt en de wilde variant. De gekweekte heeft namelijk vaak witte vlekken of strepen en de wilde niet. Beide komen veel voor in het Laakbos.
Het laantje richting de dijk.
De kaart van het Laakbos met rechts de parkeerplaats.
Reactie plaatsen
Reacties